Pa#23 Gasteinertal: het was aan!

Op zaterdag vertrokken wij, (RP, Skiester, Doron en Gilbert) met z’n vieren in de Gouwe Ouwe Poedercruiser van RP naar de Alpen. De winter zou weer terugkomen en PA23 zou koud en dik worden. Ergens tussen Utrecht en Arnhem de klap gegeven op waar we dan heen zouden willen. MeteoMorris had Arlberg gesuggereerd, maar daar zou de poederstress wel erg hoog zijn. Het zuiden waarschijnlijk te warm, en op de kaartjes leek de Alpenhoofdkam van Oostenrijk wel erg veel te gaan scoren. RP had nog wel een adresje in Bad Gastein, want daar was ie in november al geweest dus al snel werd unaniem gekozen voor het Gasteinertal.

Zo groen als gras

Na een voorspoedige reis (veel geleerd over tuinkabouters en suikerbieten) kwamen we om half 11 's avonds aan in Bad Gastein. Maar het was nog 12 graden en alles was groen en de lucht nog helder. Zou de gok en de voorspelling goed uitpakken dat de temperatuur zou droppen en er neerslag in de vorm van koude zachte pof uitkomen? Bij het uitpakken van de auto begon het te spetteren, maar het was nog steeds te warm!

Wake up call

De volgende ochtend om 7 uur keken we naar buiten en alles was wit! Yes! Nog maar 5 centimeter maar op de berg vast meer. In de auto hadden we al naar de kaarten gekeken en daar hadden we de Graukogel ontdekt. Klein losstaand gebiedje in het Gasteinertal maar vooral de ligging: noord-west, en het feit dat er tot aan de top (2100m) bomen stonden trokken onze aandacht. Want de lucht was grijs en er kwam heel veel sneeuw uit de lucht. Top! Maar natuurlijk betekent dat ook dat je complete whiteout hebt als je boven op de berg staat, dus bomen moesten we hebben!

Right on the money

De Graukogel bleek een gouden greep. Veel bos, geen mensen, heel veel dikke pof en een fijn restaurantje. Boven was de sneeuw erg fluffy! Oneindige faceshots. Elke keer weer omhoog met het oude tweezittertje. Het dumpte echt. We kwamen elke keer helemaal witgesneeuwd boven, en na een koffie pauze van 25 minuten moesten we onze skis zoeken want die waren compleet ingesneeuwd! We zijn de hele dag bezig geweest om het gebiedje van links tot rechts af te strepen. Tot het 16 uur was en de lift dichtging. Toen nog de dalafdaling gemaakt. Die was officieel dicht omdat er geen sneeuw meer lag beneden, maar het had die dag zo ontzettend gedumpt dat we tot aan beneden door konden skiën. We waren wel erg blij met onze waterski’s want dat was beneden wel nodig. Gewoon naar achter hangen en recht naar beneden strepen. Ook leuk!

The day after

Dag 2: de Graukogel was dicht (seizoensluiting dus gaat ook niet meer open dit jaar). Sportgastein was dicht vanwege lawinegevaar, dus bleef de Stubnerkogel over. Het sneeuwde nog steeds licht en het zicht hield niet over. Op google maps zagen we dat het Angertal gedeelte ook bomen had en noord-west ligging dus daar wilden we heen. Dat ging eerst niet want boven het middelstation was alles nog dicht: lawinegevaar en ze waren nog bommen aan het gooien. Dan maar van het middenstation naar beneden: daar was de pof wel erg zwaar. Frank en Erik, die zich hadden aangesloten bromden dat ze hier geen 1100 kilometer voor hadden gereden!

De bom!

Maar na een uurtje ging de rest van het gebied ook open en konden we richting Angertal skiën. Oioioioioi, daar lag een halve berg op ons te wachten. Het meeste niet steil en een beetje lager was een prachtig bos. Deels met ruimte en deels ondoordringbaar. Het zicht hield niet over en soms dreef er een wolk in waardoor we helemaal niets meer zagen, maar elke keer onze weg gevonden richting bos waar het zicht beter werd en de poeder superlicht. Joelend stortten wij ons erdoorheen. Wat een heerlijkheid! Rond half 4 waren de benen verzuurd en werd het tijd voor witbier. Iemand had ons namelijk verteld dat dat heel goed was voor het herstel van je spieren. Dat moesten we natuurlijk uitproberen! Daar van alles geleerd over massagekaarsen en we hebben de 69e verjaardag van de eigenaar gevierd. Afgetopt met een schnitzel in de lokale jeugdherberg en de dag kon met goed gevoel afgesloten worden.

Keuzes maken

Dag 3. Zullen we naar Obertauern? Of gaat Sportgastein nu wel open? Yay! Om kwart voor acht kwam het verlossende nieuws. Sportgastein ging open. Om 8.30 stonden we bij de lift. Met nog 80 Scandi’s. Die komen ook echt uit alle hoeken en gaten gekropen als er ergens sneeuw ligt! Maar het was Epic!. 80 cm vers, een skigebied dat een dag dicht was geweest en blue bird. Dat wilden we best wel delen. Gelukkig bleek iedereen zo’n beetje te verdwijnen op de berg. Een deel ging de nord abfahrt doen, maar dat is echt back country en met een serieus lawine gevaar (net terug van 4 naar hoge 3) leek ons dat niet verstandig. En ook niet nodig want er lagen velden vol met vers, en lager heerlijke bosjes, vrijwel geen cliffs en je kwam altijd goed uit beneden.

Leermomentje

Na een uur of twee werden we wat schor van het joelen, RP had een epic fail: mach 3 en een verstopte rots. Gevolg ski uit, een aantal salto’s en 20 meter naar beneden (die hij ook weer omhoog moest klimmen) en een kop onder en strot vol sneeuw. Hoe dan ook tijd voor een Almdudler. En een recap wat er nou met RP gebeurde. Want hoe kon het nu dat de 5 mensen die achter hem skieden hem niet hadden zien liggen? Die waren veel meer skiërs links gaan skiën maar dan nog…… De dagen ervoor veel gestopt, veel overleg en in het bos bij elkaar gebleven en nu bluebird en een open face en dan dit? Dus weer goede afspraken gemaakt dat de laatste skiër vooral goed zou opletten, en dat we dichter bij elkaars sporen zouden blijven. Want het kan dus zomaar opeens fout gaan. En daar stonden we dan met z’n vijven, 200 meter lager. Naar boven klimmen was geen optie dus moest RP het helemaal zelf oplossen en het hele stuk omhoog kruipen door 80cm vers.

No friends on a powder day

Opvallend was wel dat er na ons nog wat Scandi’s kwamen die hem wel zagen maar niet even zijn ski gingen brengen die daar duidelijk rechtop in de sneeuw stond. Een was nog wel zo brutaal om tegen ons te zeggen: no friends on a powder day. Fucking aso. Goede les. Maar alles goed afgelopen en verder was het een top dag, sterker nog: DE beste dag van ons seizoen, daar waren we het allemaal over eens!

Aftermath

Om half 2 ging het dicht trekken en hielden we het voor gezien. Lunchen, omkleden en de auto in. Om half 1 's nachts waren we weer thuis. Het was een toptrip. Heerlijke groep, ontzettend gelachen, heerlijk geskied en poeder geproefd. Wat wil een mens nog meer?

Tekst: Aimee Kock