Tripreport: wePowder goes epic in CMH Galena!

Wil jij ook mee op deze ultieme Canada trip in 2021? Laat dan hier je e-mailadres achter en we houden je op de hoogte!

‘Weet je, ik heb net even een paar minuten staan huilen. Het werd me gewoon even teveel. Om dit te mogen meemaken met je familie… En dan met die sneeuw erbij. Je had het al gezegd, dat ik me er geen voorstelling van kon maken tot het moment dat je het écht meemaakt. Dat geloofde ik wel, maar ik kon me absoluut niet voorstellen dat het zó mooi zou zijn. Dit zijn zonder twijfel de vijf mooiste skidagen die ik ooit gehad heb’. Als dit soort dingen tegen je gezegd worden dan weet je dat het goed zit. Meer dan goed.

Emoties

Na vijf dagen in de Galena lodge van CMH vat bovenstaande de trip misschien wel het beste samen. Het waren niet de metershoge wanden sneeuw, de bomen die met sneeuw overladen waren, de pillows en drops van de geniale runs in dit deel van BC, de ontelbare hoeveelheden poederbochten die door 40 man neer zijn gezet, maar de diepere emoties die dit alles opwekken. Dat we dit nog mogen meemaken!

Hoe het allemaal begon

Het was zaterdag 5 januari toen we landen op de luchthaven van Calgary. Op weg naar CMH Galena, een lodge die wij ook nog niet eerder hadden bezocht, maar die de afgelopen jaren een zeer grote bekendheid onder de powder jetset is gaan genieten omdat levende legende Travis Rice zijn film Depth Perception hier heeft opgenomen. Dat belooft wat!

Op naar Fernie, BC

Zoals ieder jaar rijden we eerst warm in een sklgebied. Enerzijds om de jetlag kwijt te raken (en niet direct de helikopter in te stappen), anderzijds om de benen alvast wat te doen te geven. Belangrijkste reden is misschien wel dat we het gewoon leuk vinden. Bestemming is Fernie, de sneeuwmagneet in de Elk Valley, op zo’n 3,5 uur rijden van Calgary en zo’n 6 uur van de Galena Lodge. Het wordt meteen weer duidelijk hoe groot de afstanden in dit land zijn. Maar goed, ik vind het allemaal meer dan waard, want in het seizoen 2003/2004 heb ik hier een lange tijd doorgebracht en het is altijd leuk om weer wat bekenden te zien.

Bootpack

In Fernie starten we direct met een mini bootpack naar de Morning Glory Glades. De sneeuw is gewoon goed. Het is resort skiing en dat betekent dat je weinig onverspoord meer vindt, maar gelukkig was er die nacht toch nog een centimeter of vijf gevallen, zodat de sneeuw lekker zacht was. Aan het einde van de dag lopen we twee keer naar het uiterste puntje van de Cedar Bowl en vinden we zowaar nog een paar lijnen waar we als eerste de sneeuw mogen doorklieven. Fernie delivers. Zoals altijd eigenlijk.

Welcome to Galena!

Na een overnachting in het altijd gezellige en unieke Nelson is het tijd om de laatste uren richting de lodge te rijden. Hier begint de geoliede machine die CMH heet te ronken. De heli staat al klaar, de bagage wordt ingeladen en we vliegen in zo’n 15 minuten naar de CMH Galena lodge. Hier treffen we de groep die er zojuist 3,5 dag op hebben zitten. Niet geheel toevallig de deelnemers aan Paultjes Pillow Week. ‘Episch’, ‘Magisch’, ‘Niet te omschrijven’ en ‘Jullie gaan zooooo’n goede week hebben’ vatte de gesprekken wel redelijk samen. 's Middags wordt er tijd besteed aan de diverse veiligheidsaspecten die bij het skiën en boarden zo diep in de backcountry komen kijken. Vergeet niet dat we ons met 40 man begeven in een gebied zo groot als heel Vorarlberg en dat het dichtstbijzijnde ziekenhuis een behoorlijk eind vliegen is. Better safe than sorry dus! We krijgen uitleg over de lawinepieper, doen een aantal keer een lawineredding, krijgen uitleg over het juiste gebruik van de heli en er wordt de nadruk gelegd op de risico’s van de treewell en het belang van het buddy systeem in de bossen. En ondertussen sneeuwt het nog lekker door.

Galena Sausage Fest

De volgende dag is het ON! De stoke die iedereen voelt wanneer de helikopter voor de eerste keer komt aanvliegen. De kick om zo hoog en snel naar je lijn te worden gebracht (we zijn op punten geweest waarvandaan de lodge een dag of drie lopen was). Zoals altijd is dag 1 de opwarmdag. De gidsen kunnen wennen aan de groepen en de skiërs en boarders aan elkaar. Omdat het nog altijd sneeuwde worden er voornamelijk runs tussen de bossen gereden onder aanvoering van Oostenrijkse gids Rocco, die de avond ervoor bij het avondeten nog fijntjes opmerkte dat het deze week wel heel erg op het ‘Galena Sausage Fest’ leek.

Dynamic Warm Up Class

's Avonds worden de eerste grote verhalen gedeeld in de jacuzzi, er wordt goed gegeten, maar iedereen ligt op tijd op bed, want de volgende dagen beloven heel goed te worden. En daarbij: iedereen wordt om 7.30 bij stretchclass, of ‘dynamic warm up class’ verwacht. Een activiteit die zoals ieder jaar weer een dagelijkse martelgang voor de schrijver dezes betekent. Anyway, dag twee en drie waren goed. Heel erg goed. Maar dan ook echt heel erg goed.

Godfathers van Galena

De gidsen Bernie en Duncan werken ieder al meer dan 20 jaar in Galena en weten letterlijk waar iedere boom en cliff in het gebied te vinden is. Dat komt goed uit voor onze groep met ‘special needs’. Of zoals gids Olli (die de laatste twee dagen onze groep met laaglanders uit de Stad en de Parking onder z’n hoede had) al zei: ‘most skiers and boarders want to be guided around the cliffs, you guys want to be directed towards them’. We rijden enige van de de signature runs in Galena, zoals Hanging Gardens en Megabubba.

Galena Pact

Deze lekkere steile treeruns hebben zó veel featueres dat het niet eens nodig is om ons erheen te gidsen. Wat een runs. Dat komt niet in de laatste plaats door de sneeuw, want het is nog altijd niet gestopt met sneeuwen. Bij iedere bocht spat dat witte goedje weer vol in je gezicht uiteen. Gevolg: onze Belgische broeders van het Galena Pact die maar goggles blijven wisselen. Hoe meer eerste wereld kunnen problemen worden? De dag wordt afgesloten met een dikke run door een bos dat zo’n 40 jaar geleden verwoest is door een brand.

Het beste moest nog komen

's Middags zit iedereen met een hele grote smile in de lodge. Drankjes worden gedronken en er wordt geconcludeerd dat de week nu al niet meer kapot kan. Wisten wij veel dat het beste deel nog moest komen.

Olli: held

Dag vier werd de groep gekoppeld aan jonge hond Olli, afkomstig uit het Oostenrijkse Schladming en voor het tweede jaar gids bij CMH. Als groep ski je iedere dag met een andere gids, zodat iedere gast de kans krijgt om met alle gidsen te skiën. Wees niet bang dat de gidsen je iedere dag weer moeten leren kennen, want tijdens de guides meeting wordt iedere groep uitvoerig besproken en dus weet iedere gids direct wat voor vlees ze in de technische en fysieke kuip hebben.

Stardust

De dynamiek tussen Olli en onze groep was vanaf het eerste moment spot on. We kregen veel vertrouwen en op cruciale momenten volgde iedereen nauwgezet de orders van Olli op. Het was het begin van twee legendarische laatste dagen. De zon kwam er doorheen en omdat het de nacht ervoor helder was, was het laatste beetje vocht dat nog in het sneeuwdek zat er zo goed als uitgestraald. Tel hier een stabiel sneeuwdek bij op, een groep met stuk voor stuk sterke rijders en een gids die er zin in had en een epische dag was geboren. 's Middags reden we een aantal varianten van Stardust. Startend in het hoog-alpiene terrein en eindigend in een dikke treerun. Het kon niet op.

Scorebordjournalistiek

Na een bonte avond waar iedereen traditioneel de verkleedspullen had aangetrokken was het tijd voor een geniale afsluiter. En dan bedoelen we niet de vrijdagavond met gitaarspel, een optreden van de Flying Bart-ender of een wedstrijd poule tussen Morris/Arjen en Phiilippe/Edwin die met een einduitslag van 2-11 het beste afgedaan kan worden als ‘scorebordjournalistiek’. Nope. Die geniale afsluiter was de zaterdagochtend.

Lijnen spotten

Het was de laatste ochtend bij CMH Galena. Olli had er zin in. Lijnen spottend vanuit de heli had hij een variant op ‘Deviator’ gevonden. Je weet dat het een dikke run gaat worden wanneer de gids bij de start vraagt of iedereen zin heeft in iets ‘a bit more challenging’ en vervolgens radiocontact zoekt met een andere gids lager op de berg en vraagt of die exit niet al te hoge cliffs bevat. Deviator it is. En de rest was geschiedenis.

Het was dik. Té dik.

CMH delivered. Niet voor de eerste en zeker niet voor de laatste keer. ‘De beste week skiën van m’n leven’, ‘Een unieke ervaring’, 'Je hebt niet door hoe goed het geregeld is, omdat het zó goed geregeld is. Bedankt allemaal voor een waanzinnige week!

Wil jij ook een keer heliskiën of heliboarden?

Wil je ook een keer heliskiën of heliboarden met een groep gelijkgestemde wePowderaars? Aan het einde van deze winter (eind maart - begin april) organiseert Cloud9 Travel bij CMH Revelstoke een end of season helitrip. Volgend jaar januari (dat is dus januari 2020) gaan we weer met een grote groep naar Canada. Ook dan is CMH Revelstoke de plaats van handeling. Deze trips beginnen al behoorlijk vol te stromen, dus wacht niet te lang met het boeken!

Wil jij ook mee op deze ultieme Canada trip in 2021? Laat dan hier je e-mailadres achter en we houden je op de hoogte!